|
نام
|
نقش وی در کربلا
|
سرانجام و چگونگی مرگ
|
|
شمر بن ذی الجوشن
|
نقش آفرینی اصلی جنایات کربلا – صدور دستور یورش همه جانبه به اما حسین (علیه اسلام )
|
دستگیری توسط مختار ثقفی – گردن زدن او و انداختن وی در روغن داغ
|
|
محمد بن اشعث بن قیس
|
نقش آفرینی و فراهم کننده حوادث روز عاشورا –فرماندۀ نیرویی بود که مسلم را دستگیر کردند .
|
روز عاشورا در پی نفرین امام حسین ( علیه السلام ) عقرب سیاهی او را نیش زد و با خواری تمام مرد .
|
|
عبیدالله بن زیاد
|
در حادثۀ کربلا همۀ جنایتها به دستور مستقیم عبیدالله تحقق یافت و بعد از یزید بیشترین نقش را در فاجعۀ کربلا داشت .
|
چکیدۀ قطره خونی از سر مبارک امام حسین ( علیه السلام ) بر ران او و باقی ماندن آن زخم تا آخر عمر – جسدش توسط ابراهیم بن اشتر به آتش کشیده شد .
|
|
یزید بن معاویه
|
چوب زدن بر دندان های مبارک امام حسین ( علیه اسلام )و ....
|
هنگام رقص و مستی به زمین خورد و مغزش متلاشی شد و صورتش همچون قیر ، سیاه شد .
|
|
سنان بن انس
|
نقش مؤ ثّری در گشتن امام حسین ( علیه اسلام ) داشت .
|
زبانش گرفت ، عقلش زائل شد و با وضع ناگواری مُرد.
|
|
عمر بن سعد
|
مجرم شماره سوم کربلا وهمچنین فرماندهی عملیات کربلا را به عهده داشت.
|
به دستور مختار به قتل رسید و سرش از تن جدا شد .
|
|
حرمله بن کاهل
|
پرتاب تیر بر کلوی علی اصغر ( علیه اسلام )
|
به دستور مختار ثقفی ، بدنش تیر یاران شد .
|
|
حصین بن نُمیر
|
فرمانده تیر اندازی لشکر عمر بن سعد و تیر اندازی به امام حسین ( علیه اسلام )
|
ابراهیم بدن او را سوزاند و سرش را برای مختار فرستاد – سر او در مکه و مدینه آویزان ماند تا درس عبرتی برای دیگران باشد .
|
|
مالک بن نُسیر کندی
|
فرو آوردن ضربه بر فرق مبارک سید الشهدا ( علیه السلام )
|
قطع دستانش توسط همسر ش و تا آخر عمر فقیر ماند .
|
|
زرعه دامی
|
از قاتلان اما م حسین ( علیه السلام )
|
هنگام مرگ از گرمای شکم و سردی پشتش ضجّه می زد و می گفت به من آب دهید .
|
|
محمد بن اشعث
|
هتک حرکت به امام حسین ( علیه اسلام )
|
توسط نیش عقرب در هنگام قضای حاجت مُرد .
|
|
عبدالله بن حَوزه
|
تیر اندازی به سوی لشکر امام حسین ( علیه اسلام )
|
پای راست او توسط مسلم بن عوسجه قطع شد و اسبش با حرکت تند ، سر او را به هر سنگ و کلوخی کوبید تا به جهنم رفت
|
|
شیث بن ربعی
|
با شمشیر به صورت مبارک امام حسین ( علیه اسلام ) زد
|
ابراهیم بن اشتر آنقدر رانهایش را برید تا مرد .سپس سرش را جدا و جسدش را سوزاند .
|
|
ابحر بن کعب
|
برداشتن مقنعه حضرت زینب ( سلام الله علیها ) و کشیدن گوشواره از گوش ایشان .
|
ابراهیم دست و پایش را قطع کرد و چشم هایش را از حدقه در آورد .
|
|
شر جمیل
|
از پشت بر صورت امام حسین ( علیه السلام ) زد.
|
مختار اور ا با آتش سوزاند .
|
|
عمر بن حجاج
|
در روز عاشورا آب را بر روی امام حسین ( علیه السلام ) و یارانش بست . ابا عبدالله ( علیه السلام ) را خارج شده از دین نامید و از جمله حاملان سر های شهداء به کوفه بود .
|
به نفرین امام حسین ( علیه السلام ) گرفتار و از شدّت تشنگی در بیابان هلاک شد.
|
|
احبش بن مرثد ( اخنس )
|
با اسب بر بر بدن مبارک امام حسین ( علیه السلام ) تاخت و عمّامه حضرت را به غارت برد .
|
پس از واقعه عاشورا وقتی در صحنۀ جنگ ایستاده بود تیری از کمان رها و به قلبش اصابت کرد و مرد .
|
|
عبید الله بن حصین
|
آب را بر سیّد الشهداء( علیه السلام ) بست و با بی شرمی به امام گفت : ای حسین ! به خدا سوگند ، جرعه ای از آب نخواهی چشید تا از تشنگی بمیری
|
به نفرین امام حسین ( علیه السلام ) به بیماری استسقاء مبتلا شد –هرچه آب می خورد تشنگیش بر طرف نمی شد تا اینکه هلاک شد .
|
|
بَجدل بن سُلیم
|
انگشت مبارک امام حسین ( علیه السلام ) را برای در آوردن انگشتر برید .
|
مختار اورا دستگیر ، دست و پایش را برید ، در خون خود آنقدر غلطید تا هلاک شد .
|
|
اسحاق بن حیوه حضرمی
|
داو طلبانه بر پیکر امام حسین ( علیه السلام ) تاخت و پیراهن حضرت را به غارت برد .
|
با پوشیدن پیراهن امام حسین ( علیه السلام ) به مرش پیسی مبتلا شد . توسط مختار دستگیر و دستور داد بر بدنش تاختند تا به هلاکت رسید .
|
